8layer is in need of Senior Developers for Asterisk,RoR and PhP with Class, Taste and Style
* Whose sense of Class is defined by COMPLETING THE JOB with no excuses, no ifs, no buts.
* Whose sense of Taste is determined by his/her passion, drive and goals to learn, do and be more, that what he/she is Now.
* Whose sense of Style is cultured, nourished and grounded with his/her belief that in giving back to society, one's legacy remains.
At 8layer, our strength is characterized by the people; their skills and values. We believe, That IT is all about People.
As we say, Many has conquered but only a handful shall linger to serve ITs purpose.
http://www.8layertech.com
Wednesday, April 29, 2009
Thursday, April 09, 2009
Paglaki ko gusto kong Maging Manager, Pero hindi yong Follow-Up Manager...
.
Naisip ko lang noong bata pa ako. Madalas ay ako ang pinapakolekta ng Mama ko sa kanyang mga pautang sa tindahan. May kodigo pa akong palara ng sigarilyo at gumagamit ng bolpen na madalas ay sinusunog ko pa ang tuktok or parteng panulat nito upang lumabas ang tinta. Palagay ko ay maayos ko namang nagagawa kahit papaano yung inaatas sa akin ng aking mahal na ina.
Ganito siste ko noon, umagang umaga palang tatakbo na ako sa kalye at magbabahay bahay. Nakatsinelas at may dalang plastic ng yelo na nakaipit o nakasukbit sa aking short bilang lagayan baryang nakolekta. Uuwi ako non na may maayos na koleksyon at balita o report kung bakit ang ilang kapitbahay namin ay hindi nakapagbayad. Naaalala ko na ginagawa ko itong aktibidad na ito tuwing sabado at linggo.
May mga pagkakataon na nababawasan ang aking trabaho na ito sa tuwing may mga kapitbahay kami na kusang pumupunta sa tindahan namin at nagbabayad ng kanilang mga pinangakong utang dala ang kanilang kopyang palara at papapirmahan sa mama ko o minsan sa akin na nangangahulugang bayad na sila.
Naalala ko lang itong kwento na ito. Kasi di pa uso ang computer noon. Marahil masasabi ko na mataas pa ang pagkukusa ng mga tao noon at hindi sila “complacent” kung baga may sariling palo. May mga mangilan-ngilan din naman na talagang pasaway at talagang kailangan pang puntahan sa kanilang mga bahay o i-follow-up para lang tumupad sa kanilang mga pangako.... na minsan kung hindi makakatupad..nakakatawang NAGTATAGO TALAGA sila sa kanilang pagkakautang o napakaraming samut saring ALIBI na tila baga naghihiraman sila ng idadahilan linggo linggo.
Dangan kasi ngayon sa modernong panahon, marahil ay hindi nabago lalo pa sa mga usaping trabaho. Namana marahil ng ilang “professional” ang mga ganitong gawi. Magtago o Mag-Alibi. Pero meron din namang nabibilang na nagkukusa at alam ang kanilang mga obligasyon. May ilan naman na tahasang pilit na pinaninindigan kahit i-follow-up o hindi ang patuloy na pagiging pasaway at pag-suway.
Sa mundo kasi ng TRABAHO. Work ikanga sa ingles. Malaki ang pagkakaiba nito sa JOB o sa tagalog, namamasukan.
Sa akin kasing pagkakaunawa, may saysay ang salitang trabaho kapag ito ay tapos at may impact sa mga taong “naratnan” nitong trabahong ginawa mo. Pero ang pagpasok o Job ay pumapasok ka lang dahil may suweldo ka at kailangan mong pakainin ang mga anak mo o di kaya'y magbayad ng upa etcetera, kahit di mo tapos ang iniatang sa iyo, walang pag-aanalisa, de kahon, at kahit walang dating sa iyo ang mga ipinagagawa o proyektong kinasasangkutan mo... ayun kaya ka burnt out o talagang wala ka lang pakialam.
Ano bang mga obserbasyon o rekomendasyon ko sa pag-resolba nito?
Marahil ang “kapaki-pakinabang na Checklist” checklist na nagagamit hindi yung checklist for the sake na may listahan ngunit walang pagmonitor ng mga ito at pagbibigay ng mga resulta.
ang maging “analytical at critical thinker at tunay na problem solver” .
minsan kasi kahit may napakaganda at kumpletong checklist ka na, pero hilaw talaga sa diskarte ang siste o di naman alam kung pano gamitin ang checklist, e sablay pa rin. Mauuwi sa PANGAKONG NAPAKO o walang solusyon o di kaya ay nag “LO-LOOP” o walang katapusang proyekto. Na puwede ring mag-hanggan sa mawalan na ng gana at wala na ring relevance ang trabahong ipinagagawa sa iyo, DAHIL maaaring may gumawa na ng trabaho mo o hindi na kailangan pa ang dapat mo sanang ginawa/trabaho... ergo puwedeng mawalan ka na ng trabaho.
Kaya dapat, maging ganado sa pag-gawa. Sabi nga sa mundo ng mga programmer “hanggang may momentum” laban at wag hahayaang mawala ito harangan man ng sibat. Kasi ito yung pinaka mahirap ibalik pag nawala. Ending..ikaw ang talo. Pero hindi lang sa programming ito, kahit sa anong trabaho, kailangan ng sigla at buhay. Yun bang passionate ka at kahit simpleng gawain lagyan mo ng creativity at innovation... tawag nga namin dito sa 8layer e LIBOG. Pag hindi malibog ang gawa mo e malamang supot.
Ang sa akin, ang realisasyon ko patungkol sa usaping follow-up.
Korni ang company na may follow-up manager. Hanggang ngayon sakit nga ito ng mga nag-oopisina sa gobyerno o mala-gobyernong kumpanya sa Pinas e. Hindi lilipat ang papel mo pag hindi ikaw mismo ang naglakad. Sumasalamin kasi ito sa angulo na may problemang disiplina at kawalan ng pakialam o malasakit ang mga tao. Basta sila sumuweldo, tapos.
Wala pa naman akong nakikitang plantilyang ganito, pero kung may manager kang ganito lang ang ginagawa kundi mag-follow up (na bukod sa makain sa ORAS na dapat sana ay gumagawa na ng ibang kapaki-pakinabang na bagay para sa pagpapa-unlad) bumabagal na rin sya at maaring mahihinang klase ang mga taong gumagalaw lang at nag-dedeliver pag fino-follow up.
Ayoko nga ng ganitong trabaho, ang ganda sana ng tunog e... Mr Mara, i am hiring you as a Manager, The Follow-Up Manager.... ulck,kadiri, ang sagwa!!! tsaka parang nakakatawa... isang kumpanya o bansa tayo na para bagang de susi... uusad lang o tatapos pag may tumapik at magsasabing, “ASAN NA?”
Basta ako ang masasabi ko lang at may kasabihan kaming mga MARA na, “Ang batang nangongolekta ng pautang, Paglaki, ayaw maging follow-up manager.” YUN!
Naisip ko lang noong bata pa ako. Madalas ay ako ang pinapakolekta ng Mama ko sa kanyang mga pautang sa tindahan. May kodigo pa akong palara ng sigarilyo at gumagamit ng bolpen na madalas ay sinusunog ko pa ang tuktok or parteng panulat nito upang lumabas ang tinta. Palagay ko ay maayos ko namang nagagawa kahit papaano yung inaatas sa akin ng aking mahal na ina.
Ganito siste ko noon, umagang umaga palang tatakbo na ako sa kalye at magbabahay bahay. Nakatsinelas at may dalang plastic ng yelo na nakaipit o nakasukbit sa aking short bilang lagayan baryang nakolekta. Uuwi ako non na may maayos na koleksyon at balita o report kung bakit ang ilang kapitbahay namin ay hindi nakapagbayad. Naaalala ko na ginagawa ko itong aktibidad na ito tuwing sabado at linggo.
May mga pagkakataon na nababawasan ang aking trabaho na ito sa tuwing may mga kapitbahay kami na kusang pumupunta sa tindahan namin at nagbabayad ng kanilang mga pinangakong utang dala ang kanilang kopyang palara at papapirmahan sa mama ko o minsan sa akin na nangangahulugang bayad na sila.
Naalala ko lang itong kwento na ito. Kasi di pa uso ang computer noon. Marahil masasabi ko na mataas pa ang pagkukusa ng mga tao noon at hindi sila “complacent” kung baga may sariling palo. May mga mangilan-ngilan din naman na talagang pasaway at talagang kailangan pang puntahan sa kanilang mga bahay o i-follow-up para lang tumupad sa kanilang mga pangako.... na minsan kung hindi makakatupad..nakakatawang NAGTATAGO TALAGA sila sa kanilang pagkakautang o napakaraming samut saring ALIBI na tila baga naghihiraman sila ng idadahilan linggo linggo.
Dangan kasi ngayon sa modernong panahon, marahil ay hindi nabago lalo pa sa mga usaping trabaho. Namana marahil ng ilang “professional” ang mga ganitong gawi. Magtago o Mag-Alibi. Pero meron din namang nabibilang na nagkukusa at alam ang kanilang mga obligasyon. May ilan naman na tahasang pilit na pinaninindigan kahit i-follow-up o hindi ang patuloy na pagiging pasaway at pag-suway.
Sa mundo kasi ng TRABAHO. Work ikanga sa ingles. Malaki ang pagkakaiba nito sa JOB o sa tagalog, namamasukan.
Sa akin kasing pagkakaunawa, may saysay ang salitang trabaho kapag ito ay tapos at may impact sa mga taong “naratnan” nitong trabahong ginawa mo. Pero ang pagpasok o Job ay pumapasok ka lang dahil may suweldo ka at kailangan mong pakainin ang mga anak mo o di kaya'y magbayad ng upa etcetera, kahit di mo tapos ang iniatang sa iyo, walang pag-aanalisa, de kahon, at kahit walang dating sa iyo ang mga ipinagagawa o proyektong kinasasangkutan mo... ayun kaya ka burnt out o talagang wala ka lang pakialam.
Ano bang mga obserbasyon o rekomendasyon ko sa pag-resolba nito?
Marahil ang “kapaki-pakinabang na Checklist” checklist na nagagamit hindi yung checklist for the sake na may listahan ngunit walang pagmonitor ng mga ito at pagbibigay ng mga resulta.
ang maging “analytical at critical thinker at tunay na problem solver” .
Kaya dapat, maging ganado sa pag-gawa. Sabi nga sa mundo ng mga programmer “hanggang may momentum” laban at wag hahayaang mawala ito harangan man ng sibat. Kasi ito yung pinaka mahirap ibalik pag nawala. Ending..ikaw ang talo. Pero hindi lang sa programming ito, kahit sa anong trabaho, kailangan ng sigla at buhay. Yun bang passionate ka at kahit simpleng gawain lagyan mo ng creativity at innovation... tawag nga namin dito sa 8layer e LIBOG. Pag hindi malibog ang gawa mo e malamang supot.
Ang sa akin, ang realisasyon ko patungkol sa usaping follow-up.
Basta ako ang masasabi ko lang at may kasabihan kaming mga MARA na, “Ang batang nangongolekta ng pautang, Paglaki, ayaw maging follow-up manager.” YUN!
Friday, April 03, 2009
Letter From the CEO: At FOUR We Know There Is MORE.
.
Time is rather so swift that i got to lift my butt to make way and turn a leaf of another year that has delightedly pass.
Yes, we have just passed our four years of being able to sincerely take on to serve our clients and trade partners and with the determination towards innovation, first among others is ourself and as a team.
Taking on the HAT of an 8lien (what we call an individual 8layer), is never an easy task and not a joke at all. Just imagine, having to be responsible for the business of a client.
But the wacky, fun-filled and all out party last night with our team, joined by our friends, partners, clients and colleagues in the industry shows the other side of our nature when we are not in front of our computers (silent, focused and undisturbed).
At FOUR,
We are still rather young, like a child, learning to ride a bike or shoot the ball in the basket... YET never stopping until we get to ride the bike with no hands or be a basketball pro “ala Kobe Bryant”.
At FOUR,
When we passed THREE, we know what/where we want to be. And growing up now that got pass FOUR, meant that we must know what we need to be, to be who and where we want to be. (magulo ba?, hindi makulit lang.)
At FOUR,
We will focus and aim that each 8lien should live and have our CORE VALUES:
COMPETENCE [complete to compete]
MATURITY [sincerity on maturity]
INNOVATION [masturbation towards innovation]
At FOUR we know there is More;
More to the essence of growing up and that though growing old is inevitable we got to make use of our time and talents wisely.
More of touching lives and making people discern that IT won't work for them, if they won't even care about IT or their work.
More of giving of who we are through our innovative ways, whether it be solutions or just plainly talking to you about what Open Source Advocacy can do for you or your organization.
More to life than just gadgets and computers, that IT is made up of people (flesh, blood, thinking and feeling), who wants IT to work for you.
Let me share with you some exciting and notable things that happened too as we got to 4:
-Introduced IBM Lotus Foundation in the Philippines and our Kuya Rey Got his certification on IBM DB2.
-Software Freedom and Evangelized Linux and Opensource in the Philippines with PLDT and URSolution
-Personally met the founder of Digium and the Creator of Asterisk at during the Asterconference in Malaysia. (brought home 2 E1 cards as well from the raffle)
-Rebootcamp and Zambales-bonding experience and strategized /understand SWOT towards our Fully Meshed Topology
-Finalist on Phil Web Awards and One of our government projects via PLDT Snap won the Peoples Choice Award.
-Continuously contribute some of our software to FOSS community ; Charozt,Mail8 and Clix
-We got a new Pearl Drumset for our Music Room
-We were joined by one of the Hard Core Linux Enthusiast and Advocate as a Senior Programmer and part of our RND Team. He aims to promote Open Source in our Country and imbibed in him to be an Innovator and not just as a User as well.
At FOUR there is MORE and we will Keep 'Em Coming...
Meric B.Mara
CEO
Time is rather so swift that i got to lift my butt to make way and turn a leaf of another year that has delightedly pass.
Yes, we have just passed our four years of being able to sincerely take on to serve our clients and trade partners and with the determination towards innovation, first among others is ourself and as a team.
Taking on the HAT of an 8lien (what we call an individual 8layer), is never an easy task and not a joke at all. Just imagine, having to be responsible for the business of a client.
But the wacky, fun-filled and all out party last night with our team, joined by our friends, partners, clients and colleagues in the industry shows the other side of our nature when we are not in front of our computers (silent, focused and undisturbed).
At FOUR,
We are still rather young, like a child, learning to ride a bike or shoot the ball in the basket... YET never stopping until we get to ride the bike with no hands or be a basketball pro “ala Kobe Bryant”.
At FOUR,
When we passed THREE, we know what/where we want to be. And growing up now that got pass FOUR, meant that we must know what we need to be, to be who and where we want to be. (magulo ba?, hindi makulit lang.)
At FOUR,
We will focus and aim that each 8lien should live and have our CORE VALUES:
COMPETENCE [complete to compete]
MATURITY [sincerity on maturity]
INNOVATION [masturbation towards innovation]
At FOUR we know there is More;
More to the essence of growing up and that though growing old is inevitable we got to make use of our time and talents wisely.
More of touching lives and making people discern that IT won't work for them, if they won't even care about IT or their work.
More of giving of who we are through our innovative ways, whether it be solutions or just plainly talking to you about what Open Source Advocacy can do for you or your organization.
More to life than just gadgets and computers, that IT is made up of people (flesh, blood, thinking and feeling), who wants IT to work for you.
Let me share with you some exciting and notable things that happened too as we got to 4:
-Introduced IBM Lotus Foundation in the Philippines and our Kuya Rey Got his certification on IBM DB2.
-Software Freedom and Evangelized Linux and Opensource in the Philippines with PLDT and URSolution
-Personally met the founder of Digium and the Creator of Asterisk at during the Asterconference in Malaysia. (brought home 2 E1 cards as well from the raffle)
-Rebootcamp and Zambales-bonding experience and strategized /understand SWOT towards our Fully Meshed Topology
-Finalist on Phil Web Awards and One of our government projects via PLDT Snap won the Peoples Choice Award.
-Continuously contribute some of our software to FOSS community ; Charozt,Mail8 and Clix
-We got a new Pearl Drumset for our Music Room
-We were joined by one of the Hard Core Linux Enthusiast and Advocate as a Senior Programmer and part of our RND Team. He aims to promote Open Source in our Country and imbibed in him to be an Innovator and not just as a User as well.
At FOUR there is MORE and we will Keep 'Em Coming...
Meric B.Mara
CEO
Thursday, April 02, 2009
4 years, and counting!
Apat na taon na pala...ang bilis, di ko pansin ang bilis ng panahon. =)
tumatanda na pala kami...ako... =)
kuya spencer: salamat sa madaming design na ito =) mabuhay ka.
>
tumatanda na pala kami...ako... =)
kuya spencer: salamat sa madaming design na ito =) mabuhay ka.
>
Subscribe to:
Posts (Atom)