Kakauwi lang ng buong 8liens galing ng sagada at eto't balik realidad.
Balik sa eksana ng kapaligiran at katotohanan ng ating mga mundong ginagalawan at kakapalan ng iilang mga taong naghahariharian.
Wala pang ilang minuto akong nakaupo sa harap ng laptop ko ngayong araw na ito. Nag-monitor ng status ng asterisk server namin para sa mga calling rules na dinadagdag ko at binasa yung mga ilang emails ng mga partners sa iba't ibang bansa.
Maya-maya pa ay eto nabasa ko ang entry ng blog na ito na mag-aanim na raan ang komento sa kasalukuyan binabasa ko sya at ito'y galing sa iba't ibang mga tao.
ETO YUNG BLOG:
http://vicissitude-decidido.blogspot.com/2008/12/world-is-fucked-up.html
ano bang masasabi ko? Mabuhay ang mga Pilipinong Pulitikong napaguusapan dito at alam na alam ninyong gamitin ng tama ang inyong kapangyarihan at sabi nyo "kung sino kayo"....ang PANG-AABUSO.
Marahil tulad ninyo, nais ko lang din gamitin ang kapangyarihan ng bagong teknolohiyang ito.. ang “INTERNET” para masabing konting hiya naman, konting respeto sa aming mga simpleng mamamayang humalal sa inyo naihalal nga ba kayo?). Gamitin natin ang teknolohiya ng sabay sabay ng hindi nahihinto sa mga salitaan at awa lamang. ANG AKSYON!
Ang aksyunan ang mga ganitong kabulukan, ang maunawaan ng mga pulitiko na sila'y naririyan para KILALANIN ANG MGA TAONG PAGSISIBLIHAN hindi ang makilala at mag karoong ng karapanang mag salita tulad ng mga bantang "Hindi nila kami kilala! Sabihin mo nga sa kanila kung sino ako!" At ang "Tatandaan kita!" Lalo na sa mga sandaling mas kinakailangan na sya ang mga hawak ng pang-unawa, ng pagmamahal at magpatunay na magpahalaga sa kapaligiran at mga paniniwala.
Sa pagkakataong ito, ang buntal ng kamao at mga salitang binitawan para sa isang walang labang matandang lalaki at magbanta sa isang katorse anyos na paslit ( na di pa ganap ang hubog ng kamao bagkos, ang natatanging lakas ay ang magmakaawa).
ilang beses kong inunawa at pinaulit ulit isipin.Di no-minsan sasagi sa atin na gagawin ng isang respetadong Pulitiko mula sa isang respetadong pamilya....
Naalala ko ang isang bagay na naishare ko noong nasa sagada ako. “NA ANG MGA WALANG KWENTANG BAGAY AY DAPAT WALA LANG” hindi dapat nabibigyan ng mga malalalim nakahulugan o pag-aaksaya ang mga ito. Sa pangyayaring ito, ang kadahilanan ng masisidhing pagpapalitan ng salita at mga kamao at dapat wala lang ang mga nangyari base sa aking simpleng pagsusuri. Dapat ay alam lang ang simpleng kalulugaran,paggamit ng kapangyarihan at diwa ng kakalipas na kapaskuhan- ang MAGBIGAYAN. Ang kaganapan sa golf course na iyon ay simple sanang natapos at di umabot sa ganong buntalan kung ihahalintulad sa pagganap sana nila ng kanilang responsibilidad nila bilang mga public servant o pulitiko... sanay sila (ang mga pulitiko) ang syang kumilala muna sa mga sarili nila bilang mga public servant, tamang ipakilala nila kung paano nila nauunawaan ang salitang ito na kanilang pinili .... ang siste'y gusto talaga syang pagsilbihan....... ang tanong ko, naka hole-in-one kaya sya at mga kasama nya sa flight nya? proud kaya silang huling dumating at gustong mauna kaya nambugbog na lang?
Ganun talaga, ang sistemang bulok nagsisimula sa mga pulitikong bulok na ang tanging sandata ay ang kabulukang itago at gumamit ng mga taong bulok sa lipunan.
Para sa mga katulad nyong pulikito..maligayang pasko sa inyo at nawa'y maging mabuti na kayo sa mga darating na taon.
P.S. Para kay bambee..Ituloy tuloy lang natin ang laban..hustiya ang kailangan.
Tuesday, December 30, 2008
Thursday, December 25, 2008
Wednesday, December 24, 2008
An Open Position Paper on FOSS/OSS AND HOUSE BILL 1716
An Open Position Paper on
FOSS/OSS AND HOUSE BILL 1716
December 24, 2008
8layer and Open Source.
Technology is nothing without the right people implementing such.
For our Team, 8layer Technologies, Inc., Open Source is not just a Technology. It is our Philosophy, it is a way of life. Each and every 8lien eats, drinks, and breathes Open Source.
We do believe that FOSS/OSS is for the people who are innovative and resourceful, for those who want to build, share and gain on the benefits of FOSS/OSS. It is for organizations that have a higher discernment on what is better, useful and advantageous.
We strongly believe that the ability to realize the benefits of FOSS/OSS is on the other hand only for those who have the vision far reaching for growth, development, self-reliance -- never on dependence for those things or technology that will impede improvement given the access and liberty to do so.
Most importantly, FOSS/OSS is for those who regard human capital and innovation as the more relevant aspect and ingredient of bringing to fore alleviation of poverty, growth and economic sustainability in the long run.
FOSS/OSS may not be for everybody. Not for the selfish and the spendthrift, not for the poor-willed and the faint-hearted, not for the Asyong Aksayas, Baroks and Juan Tamads.
On House Bill 1716
We believe on preparing systems and mandating for Government and Public Schools the implementation of solutions adhering to Open Standards.
We firmly believe that Government needs to mandate policies on Government IT Purchasing/Spending. On Bidding procedures, item description for bids should define and illustrate functionalities, features and utilities, NOT Brands.
We believe that use of FOSS will eventually make users understand more the technology and its benefits as our own experience and cases serve as valid and living testimonies.
We believe that forward thinking and innovative institutions and companies should encourage use of FOSS/OSS as real and sincere IT Enablers.
But we also believe that we need more open minds and more dedicated result-driven and hard workers to make FOSS/OSS work. FOSS/OSS is ready and is in its prime time, it is just waiting to be taken advantaged of.
On Freedom and On Choice for Government Use of Resources
The manipulation and “abuse of the use” of the term Freedom and Choice is a perturbing concern on the issue of this particular Bill.
FOSS or free software is not necessarily free of charge (not on the price) but you become “free” when you know how to make use of it and take advantage of its benefits.
Advocating freedom of choice on technology platform without other considerations apart from just Government having the free will thus not imposing what technology to use so as not to infringe on rights to exercise freedom of choice is rather a wild card.
It's Really a Matter of Choice
It is therefore our challenge as a nation, and as thinking individuals to determine where lies the greater good for the majority.
If we are so much bothered and concerned on the infringement of our choices and freedom because the benefits of using FOSS/ OSS far better outrun/ outnumber the advantages of using proprietary then let's not use FOSS/OSS.
If we are more of a proud race to be free or of having “freedom” per se to have a seeming choice on which technology platform for government and students to use and this is the prime benefit and criteria over others, then let us not support this cause and bill.
If freedom of “choice” is more important over savings, over knowledge, over empowerment, over enablement, over non-dependence on imported technology, over alleviating ignorance and poverty... then let's not help improve this House Bill 1716 just so we can “exercise” our freedom of choice...
But freedom on what, which and where? ... To purchase IT Solutions and Products without regulation? To use IT funds however government wishes? To stay dependent on technology that will increase budget spending over time? To proliferate ignorance and corruption?
Now, we have a choice.
Team 8layer
24 Dec 2008
FOSS/OSS AND HOUSE BILL 1716
December 24, 2008
8layer and Open Source.
Technology is nothing without the right people implementing such.
For our Team, 8layer Technologies, Inc., Open Source is not just a Technology. It is our Philosophy, it is a way of life. Each and every 8lien eats, drinks, and breathes Open Source.
We do believe that FOSS/OSS is for the people who are innovative and resourceful, for those who want to build, share and gain on the benefits of FOSS/OSS. It is for organizations that have a higher discernment on what is better, useful and advantageous.
We strongly believe that the ability to realize the benefits of FOSS/OSS is on the other hand only for those who have the vision far reaching for growth, development, self-reliance -- never on dependence for those things or technology that will impede improvement given the access and liberty to do so.
Most importantly, FOSS/OSS is for those who regard human capital and innovation as the more relevant aspect and ingredient of bringing to fore alleviation of poverty, growth and economic sustainability in the long run.
FOSS/OSS may not be for everybody. Not for the selfish and the spendthrift, not for the poor-willed and the faint-hearted, not for the Asyong Aksayas, Baroks and Juan Tamads.
On House Bill 1716
We believe on preparing systems and mandating for Government and Public Schools the implementation of solutions adhering to Open Standards.
We firmly believe that Government needs to mandate policies on Government IT Purchasing/Spending. On Bidding procedures, item description for bids should define and illustrate functionalities, features and utilities, NOT Brands.
We believe that use of FOSS will eventually make users understand more the technology and its benefits as our own experience and cases serve as valid and living testimonies.
We believe that forward thinking and innovative institutions and companies should encourage use of FOSS/OSS as real and sincere IT Enablers.
But we also believe that we need more open minds and more dedicated result-driven and hard workers to make FOSS/OSS work. FOSS/OSS is ready and is in its prime time, it is just waiting to be taken advantaged of.
On Freedom and On Choice for Government Use of Resources
The manipulation and “abuse of the use” of the term Freedom and Choice is a perturbing concern on the issue of this particular Bill.
FOSS or free software is not necessarily free of charge (not on the price) but you become “free” when you know how to make use of it and take advantage of its benefits.
Advocating freedom of choice on technology platform without other considerations apart from just Government having the free will thus not imposing what technology to use so as not to infringe on rights to exercise freedom of choice is rather a wild card.
It's Really a Matter of Choice
It is therefore our challenge as a nation, and as thinking individuals to determine where lies the greater good for the majority.
If we are so much bothered and concerned on the infringement of our choices and freedom because the benefits of using FOSS/ OSS far better outrun/ outnumber the advantages of using proprietary then let's not use FOSS/OSS.
If we are more of a proud race to be free or of having “freedom” per se to have a seeming choice on which technology platform for government and students to use and this is the prime benefit and criteria over others, then let us not support this cause and bill.
If freedom of “choice” is more important over savings, over knowledge, over empowerment, over enablement, over non-dependence on imported technology, over alleviating ignorance and poverty... then let's not help improve this House Bill 1716 just so we can “exercise” our freedom of choice...
But freedom on what, which and where? ... To purchase IT Solutions and Products without regulation? To use IT funds however government wishes? To stay dependent on technology that will increase budget spending over time? To proliferate ignorance and corruption?
Now, we have a choice.
Team 8layer
24 Dec 2008
Monday, December 22, 2008
SMBs Turn to IBM Lotus Foundations for a Whole New Approach to the Small Business Server
Press Release on a case study just recently installed in New Jersey.
http://www.prnewswire.com/mnr/ibm/36494/
http://www.prnewswire.com/mnr/ibm/36494/
Edukasyon at ang araw ng pasko
Kung ika'y may kakayanang maghandog sa Araw ng Kapaskuhan, Ano ito? At Sino ang iyon Hahandugan?
Tuwing dumadating ang panahon ng kapaskuhan, sari sari ang sumasagi sa ating isipan.... Ngunit sa kalaunan... ang panahong ito'y para sa mga bata, ang makatanggap sila ng samot saring regalo at sa kalaunan naman para sa atin sa paglipas ng panahon, ang araw ng Pasko ay dapat araw- araw... Pumiho rin sa aking isipan ang isang paksang at yamang napag-uusapan na rin lang, ano bang maganda at makabuluhang ihandog o maaaring ipamahagi? Kaya minsan gustong gusto ko ang panahong ito kasi para bagang andaming biglang bumabait... yong dating di gustong maglimos, napapabigay ng limos... nagpapakain ng mga batang lansangan at nagbibigay ng mga ibat ibang klaseng regalo sa ma orphanages at kung san san pang institusyon... Maganda sa isang banda kasi, kahit mahirap ang buhay at Global Crisis ikanga ay nakukuha pa rin nating maging bukas palad... ngunit sa isang banda naman lalo na umaapaw naman ang karangyaan, e bat tuwing pasko lang?... dagdag pa, ito na ba ang pinakamagandang handog na kaya nilang iaalay sa mga batang ito?
Maiba naman ako pero tungkol pa rin sa Pagsalubog ng Kapaskuhan. Eto't kababasa ko nga lang din sa aming yahoogroup ang patungkol sa aming nalalapit na High School Reunion. Nakakatuwat napakaraming suhestiyon o mga panukala na galing sa aking mga batchmates na matatayog na ang mga narating. Nagkaron pa nga kami ng pagkikita ukol dito kung san nagtalaga ng tinatawag na coregroup. Ito ang grupong inatasang isagawa ang pagtitipon at higit don ay makagawa ng programang hindi lang upang magtipon ang mga makakadalo ngunit ito ang syang magmumungkahi sa buong batch namin ng “pagbabalik sa aming napag-aralan, pinagkatutunan” na siya ring “ pagbabalik sa komunidad” o sa ingles “community responsibility and service”. Maaring mag-iipon muna ng mga kontribusyon habang nasa proceson ng pagtatalaga ng kung ano ang konkretong proyekto... ngunit habang lumalaon, nawawala ata ito sa mahabang thread o usapin ng napipintong reunion... marahil sobrang naexcite ang core group at ang buong batch.
Pero hindi pa din ako nawawalan ng pag-asang TULUYANG maglalaho ang esensya at pagbibigay kabuluhan ng pagtitipon o pagkikita kitang muli makaraan ang labing limang taon. Na sa panahong ito ay masayang magkita kita ang lahat bilang pasasalamat sa aming pamanang edukasyon sa aming mga magulang, guro at ang paaralang na sa amiy nakapagtapos, ngunit mas masayat makabuluhan kung kaya nating makapagbahagi bilang pagpapasalamat at bilang mga edukadot nabiyayaan dahil sa pamana ng edukasyon.
Di pa naman tapos ang lahat, kung kayat kung ako ang hihingan ng opinyon...
sa 100% na kontribusyon. Maaaring 20% ay gamitin sa pagtitipon ng reunion at 80% sa community service o pagbabahagi. Maaaring magkita sa isang simple disente ngunit di galanteng lugar at mag pot luck ng pagkain, inumin at mga bagong masasaya at makulay na kwento na dagdagan pa ng mga pangakong “let's keep in touch”.
Ang naiisip kong tema ng reunion "15 years na at 15years na programa para sa edukasyon ng mga susunod na henerasyon"... madaling sabihin pero mahirap i-commit... dahil hindi lang pondo ang kailangan kundi mga taong magcocommit na isasakatuparan ang programang ito, sustainabiity ikanga. Ngunit kung hindi kami magsisimula, wala kaming maliit man lang na naisakatuparan.
Ang idea na ito ay "SA GANANG AKIN LANG NAMAN". Sa araw araw kasi na paglibot ko sa kalye ng Metro Manila, nakakabagabag na ang nakikita kong mukha ng edukasyon.
Sa isang maikling komersyal nga sa TV, ipinakita dito yung batang lansangang babae na inabutan ng mansanas ng isang mama. Imbes na matuwa o makitaan ng ngiti sa mukha ang bata, nag akalang may kapalit ito kaya normal nyang hinawakan ang sinturon ng mama at umakmang tatangalin ito. =) sa GANANG AKIN rin lang..ITO NA ANG PANAHON..ANG UMAKSYON!
Eto.. sesegue ako sa edukasyon.
Ilang libro na ang nabasa ko at mga kanta na din ang aking napakinggan patungkol sa edukasyon.
Nariyan ngang nakasulat na din ako ng ilang sanaysay at tula sa temang pagpapahalaga ng pagaaral at edukasyon na may kasamang pagpapasalamat sa aming mga magulang. malinaw na sinasabi na ito daw ang "natatanging" pamana ng ating mga ama at ina. Hindi barya, hindi ang mga bahay at lupa o mga kagamitan KUNDI ang kaalaman upang maging handa sa mga haharapin sa buhay at mga pagsubok. Maging handa sa mga tinatawag na balakid ng panahon.
Naisip ko din ang mga batang susunod sa atin at ang patuloy na panganganib ng kalidad ng edukasyon ang para sa kanila. Habang pamahal nang pamahal ang edukasyon, palabnaw naman ng palabnaw ang kanilang mga nalalaman.... Napakarami pang dapat trabahuhin at tyagain.
Di na ako lalayo pa, naalala ko lang din ang aking “artistahing” pinsan (magandat modelo kasi) na na kamakailan lang ay nagtapos ng magdebut at ngayon ay OJT o nagsasanay sa amin ng basic IT at marketing. Humingi ako ng ilang minuto nya at nagdiskurso kami patungkol sa buhay at edukasyon, Nakibalita sa mga bagay bagay na pinakakaabalahan ng aking mga tito at tita at iba pang mga pinsan. Aking masusing binigyan ng diin ang mga diskarte at mga hirap noong akoy nasa kolehiyo para makagraduate sa kursong gustong gusto ko..ang pagiging inhinyero. Nais ko din kasing maibahagi na hindi kahit kailan hadlang ang hindi na kaya ng mga magulang natin kung bakit hindi na tayo magtutuloy sa mga bagay bagay na gusto natin o sa edukasyon na gusto natin. Sapagkat dahilan o ang pagdadahilan ang syang matinding kalaban at pagpreno o pagpinid sa mga pangarap.
Kung kaya't pasisinayaan namin at pagsisikapang makapaghandog ng makabuluhang pagpapayaman sa mga nais magtapos o madagdagan ang kanilang kaalaman sa kabila ng kanilang hikahos o kahirapan sa buhay.... Mahirap ito alam ko, pero yon ang masarap iregalo.. ang isang bagay na gusto ng reregaluhan mo, magagamit o kapaki-pakinabang at lalo na yong pinaghirapan mong isipin para sa kanya.
P.S.
Para sa isang kaklase. Maligayang pagbati sa at3event sa matagumpay na pagdaraos ng “story telling outreach program” nitong nakaraang december 20. tuloy tuloy lang...
Tuwing dumadating ang panahon ng kapaskuhan, sari sari ang sumasagi sa ating isipan.... Ngunit sa kalaunan... ang panahong ito'y para sa mga bata, ang makatanggap sila ng samot saring regalo at sa kalaunan naman para sa atin sa paglipas ng panahon, ang araw ng Pasko ay dapat araw- araw... Pumiho rin sa aking isipan ang isang paksang at yamang napag-uusapan na rin lang, ano bang maganda at makabuluhang ihandog o maaaring ipamahagi? Kaya minsan gustong gusto ko ang panahong ito kasi para bagang andaming biglang bumabait... yong dating di gustong maglimos, napapabigay ng limos... nagpapakain ng mga batang lansangan at nagbibigay ng mga ibat ibang klaseng regalo sa ma orphanages at kung san san pang institusyon... Maganda sa isang banda kasi, kahit mahirap ang buhay at Global Crisis ikanga ay nakukuha pa rin nating maging bukas palad... ngunit sa isang banda naman lalo na umaapaw naman ang karangyaan, e bat tuwing pasko lang?... dagdag pa, ito na ba ang pinakamagandang handog na kaya nilang iaalay sa mga batang ito?
Maiba naman ako pero tungkol pa rin sa Pagsalubog ng Kapaskuhan. Eto't kababasa ko nga lang din sa aming yahoogroup ang patungkol sa aming nalalapit na High School Reunion. Nakakatuwat napakaraming suhestiyon o mga panukala na galing sa aking mga batchmates na matatayog na ang mga narating. Nagkaron pa nga kami ng pagkikita ukol dito kung san nagtalaga ng tinatawag na coregroup. Ito ang grupong inatasang isagawa ang pagtitipon at higit don ay makagawa ng programang hindi lang upang magtipon ang mga makakadalo ngunit ito ang syang magmumungkahi sa buong batch namin ng “pagbabalik sa aming napag-aralan, pinagkatutunan” na siya ring “ pagbabalik sa komunidad” o sa ingles “community responsibility and service”. Maaring mag-iipon muna ng mga kontribusyon habang nasa proceson ng pagtatalaga ng kung ano ang konkretong proyekto... ngunit habang lumalaon, nawawala ata ito sa mahabang thread o usapin ng napipintong reunion... marahil sobrang naexcite ang core group at ang buong batch.
Pero hindi pa din ako nawawalan ng pag-asang TULUYANG maglalaho ang esensya at pagbibigay kabuluhan ng pagtitipon o pagkikita kitang muli makaraan ang labing limang taon. Na sa panahong ito ay masayang magkita kita ang lahat bilang pasasalamat sa aming pamanang edukasyon sa aming mga magulang, guro at ang paaralang na sa amiy nakapagtapos, ngunit mas masayat makabuluhan kung kaya nating makapagbahagi bilang pagpapasalamat at bilang mga edukadot nabiyayaan dahil sa pamana ng edukasyon.
Di pa naman tapos ang lahat, kung kayat kung ako ang hihingan ng opinyon...
sa 100% na kontribusyon. Maaaring 20% ay gamitin sa pagtitipon ng reunion at 80% sa community service o pagbabahagi. Maaaring magkita sa isang simple disente ngunit di galanteng lugar at mag pot luck ng pagkain, inumin at mga bagong masasaya at makulay na kwento na dagdagan pa ng mga pangakong “let's keep in touch”.
Ang naiisip kong tema ng reunion "15 years na at 15years na programa para sa edukasyon ng mga susunod na henerasyon"... madaling sabihin pero mahirap i-commit... dahil hindi lang pondo ang kailangan kundi mga taong magcocommit na isasakatuparan ang programang ito, sustainabiity ikanga. Ngunit kung hindi kami magsisimula, wala kaming maliit man lang na naisakatuparan.
Ang idea na ito ay "SA GANANG AKIN LANG NAMAN". Sa araw araw kasi na paglibot ko sa kalye ng Metro Manila, nakakabagabag na ang nakikita kong mukha ng edukasyon.
Sa isang maikling komersyal nga sa TV, ipinakita dito yung batang lansangang babae na inabutan ng mansanas ng isang mama. Imbes na matuwa o makitaan ng ngiti sa mukha ang bata, nag akalang may kapalit ito kaya normal nyang hinawakan ang sinturon ng mama at umakmang tatangalin ito. =) sa GANANG AKIN rin lang..ITO NA ANG PANAHON..ANG UMAKSYON!
Eto.. sesegue ako sa edukasyon.
Ilang libro na ang nabasa ko at mga kanta na din ang aking napakinggan patungkol sa edukasyon.
Nariyan ngang nakasulat na din ako ng ilang sanaysay at tula sa temang pagpapahalaga ng pagaaral at edukasyon na may kasamang pagpapasalamat sa aming mga magulang. malinaw na sinasabi na ito daw ang "natatanging" pamana ng ating mga ama at ina. Hindi barya, hindi ang mga bahay at lupa o mga kagamitan KUNDI ang kaalaman upang maging handa sa mga haharapin sa buhay at mga pagsubok. Maging handa sa mga tinatawag na balakid ng panahon.
Naisip ko din ang mga batang susunod sa atin at ang patuloy na panganganib ng kalidad ng edukasyon ang para sa kanila. Habang pamahal nang pamahal ang edukasyon, palabnaw naman ng palabnaw ang kanilang mga nalalaman.... Napakarami pang dapat trabahuhin at tyagain.
Di na ako lalayo pa, naalala ko lang din ang aking “artistahing” pinsan (magandat modelo kasi) na na kamakailan lang ay nagtapos ng magdebut at ngayon ay OJT o nagsasanay sa amin ng basic IT at marketing. Humingi ako ng ilang minuto nya at nagdiskurso kami patungkol sa buhay at edukasyon, Nakibalita sa mga bagay bagay na pinakakaabalahan ng aking mga tito at tita at iba pang mga pinsan. Aking masusing binigyan ng diin ang mga diskarte at mga hirap noong akoy nasa kolehiyo para makagraduate sa kursong gustong gusto ko..ang pagiging inhinyero. Nais ko din kasing maibahagi na hindi kahit kailan hadlang ang hindi na kaya ng mga magulang natin kung bakit hindi na tayo magtutuloy sa mga bagay bagay na gusto natin o sa edukasyon na gusto natin. Sapagkat dahilan o ang pagdadahilan ang syang matinding kalaban at pagpreno o pagpinid sa mga pangarap.
Kung kaya't pasisinayaan namin at pagsisikapang makapaghandog ng makabuluhang pagpapayaman sa mga nais magtapos o madagdagan ang kanilang kaalaman sa kabila ng kanilang hikahos o kahirapan sa buhay.... Mahirap ito alam ko, pero yon ang masarap iregalo.. ang isang bagay na gusto ng reregaluhan mo, magagamit o kapaki-pakinabang at lalo na yong pinaghirapan mong isipin para sa kanya.
P.S.
Para sa isang kaklase. Maligayang pagbati sa at3event sa matagumpay na pagdaraos ng “story telling outreach program” nitong nakaraang december 20. tuloy tuloy lang...
Sunday, December 21, 2008
muling pag ba-blog at ang isang linggong pag-ibig este isang linggong pagbebertday ni insan renan.
muling pag ba-blog at ang isang linggong pag-ibig este isang linggong pagbebertday ni insan renan.
try ko lang uling mag lagay ng isang kwento bago matapos ang taon na nanginginig nginig ng magpaalam(ang 2008) at tila ata dumadami na ang aking mga gawain at mga nagagawa sa kapaligiran at nagtatampo na itong blog ko dahil matagal din akong hindi nagtala ng ilang kwento.di makakalimutang mga kwento.
isang lingong lasingan, record holder ngayon itong aking pinsan na si renan (ang 8lien na may pinakamahabang bertday at araw araw na inuman). dahil mula pa ng rebootcamp.2008 (team building ng 8layer sa candelaria zambales-potipot island)n oong nakaraaang hanggang december 13 hanggang itong anniversary ng 70's bistro at kaarawan ni chikoy ng "the jerks" eh walang humpay ang selebrasyon sa tuwing sasapit ang gabi.
22 years old sya noong december 15
23 years old sya noong december 16
24 years old sya noong december 17
25 years old sya noong december 18
26 years old sya noong december 19
iyong lang ang kapalit, mabilis na pagtanda. ganun talaga ang kapalit pag masyadong masaya =).
pahabol:
-ano kayang masasabi ni roz dito? ang isa naming sysop na 8lien na laging nariyan para sa aming lahat.
-anak alak! may klasmeyt na pala tayong bago itong si willie na certified artista.
-naalala ko lang yung P1000.00 (dalawang limang daan) ni renan na naginginignginig pang lumabas sa wallet nya noong panahong nasa papajeks kame =).
try ko lang uling mag lagay ng isang kwento bago matapos ang taon na nanginginig nginig ng magpaalam(ang 2008) at tila ata dumadami na ang aking mga gawain at mga nagagawa sa kapaligiran at nagtatampo na itong blog ko dahil matagal din akong hindi nagtala ng ilang kwento.di makakalimutang mga kwento.
isang lingong lasingan, record holder ngayon itong aking pinsan na si renan (ang 8lien na may pinakamahabang bertday at araw araw na inuman). dahil mula pa ng rebootcamp.2008 (team building ng 8layer sa candelaria zambales-potipot island)n oong nakaraaang hanggang december 13 hanggang itong anniversary ng 70's bistro at kaarawan ni chikoy ng "the jerks" eh walang humpay ang selebrasyon sa tuwing sasapit ang gabi.
22 years old sya noong december 15
23 years old sya noong december 16
24 years old sya noong december 17
25 years old sya noong december 18
26 years old sya noong december 19
iyong lang ang kapalit, mabilis na pagtanda. ganun talaga ang kapalit pag masyadong masaya =).
pahabol:
-ano kayang masasabi ni roz dito? ang isa naming sysop na 8lien na laging nariyan para sa aming lahat.
-anak alak! may klasmeyt na pala tayong bago itong si willie na certified artista.
-naalala ko lang yung P1000.00 (dalawang limang daan) ni renan na naginginignginig pang lumabas sa wallet nya noong panahong nasa papajeks kame =).
Friday, December 12, 2008
Subscribe to:
Posts (Atom)